Devrekani Cırık Tatlısı, kendine özgü yapılışı ve çıtır dokusuyla bilinen Devrekani ilçesine ait geleneksel bir tatlıdır. Tatlı, ince, sıvı kıvamda bir hamur hazırlamayı içeren benzersiz bir yöntem kullanılarak yapılır. Daha sonra hamur elle sıkılarak cırık adı verilen küçük parçalar haline getiriliyor ve iki aşamalı bir kızartma işlemine tabi tutuluyor. Bu geleneksel yöntem, tatlının diğer benzer tatlılara göre benzersiz bir dokuya sahip olmasını sağlar.

İlk adım, hamur parçalarını sıcak yağda altın rengi oluncaya kadar kızartmayı içerir. Kızartıldıktan sonra parçalar çıkarılır ve bir tepside soğumaya bırakılır. Daha sonra tekrar kızartılarak hamurun içinin tamamen pişmesi ve tatlının sert, çıtır bir dokuya sahip olması sağlanır. Devrekani Cırık Tatlısını diğerlerinden ayıran özelliği, diğer şerbetli tatlılara göre daha çıtır, daha sıkı bir kıvama sahip olmasını sağlayan bu çifte kızartma tekniğidir.

Kızarttıktan sonra parçalar soğuk şurupla ıslatılır, bu da yemeğe dengeli bir tatlılık katar. Şurup, çıtır hamurun içine emilir ve ıslanmadan lezzetini arttırır. Devrekani Cırık Tatlısını bölgesel bir uzmanlık haline getiren şey, dokuların, dışının çıtır, iç kısmının tatlı olduğu bu eşsiz kombinasyondur.

Tarihsel olarak bu tatlı Devrekani bölgesinde, özellikle ilçe merkezi ve çevre köylerde misafir kabullerinde ve özel günlerde hazırlanırdı. Nesiller boyunca aktarılan aile tarifleri kullanılarak geleneksel olarak elle yapılırdı ve konuklara özel bir ikram olarak sunulurdu. Devrekani Cırık Tatlısı zamanla ev yapımı bir lezzetten ticari bir ürüne dönüştü ve bölgenin mutfak mirasının önemli bir parçası olmaya devam ediyor.

Devrekani Cırık Tatlısının en önemli unsurlarından biri de onu yapmak için gereken işçiliktir. Çift kızartma tekniği ile birleştirilen elle sıkma işlemi, yüksek düzeyde beceri ve deneyim gerektirir. Tatlının benzersiz, sert dokusu ve çıtırlığı, onu hem yerel halkın hem de ziyaretçilerin favorisi haline getirerek bölgede süregelen popülaritesine katkıda bulundu.

Günümüzde Devrekani Cırık Tatlısı bölgede yaygın olarak üretilmeye devam etmekte olup, tarihi ve kültürel önemini koruyarak geleneksel yöntemi halen takip edilmektedir.